1. rocznica katastrofy lotniczej samolotu CASA C – 295 M

 
Modlitwa Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego

 

W pierwszą rocznicę tragicznej śmierci naszych braci lotników i żołnierzy Sił Powietrznych wspominamy ich na miejscu, w którym katastrofa samolotu przerwała ich ziemskie życie.

Wspominamy ich w wierze we wszechmoc Boga, Pana życia i śmierci, wszechmoc, która przewyższa wszystko, co znamy i wszystko, co rozumiemy. W naszą modlitwę wpisują się słowa wiary i nadziei utrapionego męża Bożego, Hioba:

 
Dni moje minęły, rozwiały się zamiary i pragnienia mojego serca.
Czego mam oczekiwać? Szeol jest moim domem, w ciemności rozłożę swe łoże.
Gdzie więc jest moja nadzieja? Kto dostrzeże moją nadzieję?
Czy zstąpi ona ze mną do Szeolu i razem w prochu będziemy spoczywać?
Ja wiem, że mój Wybawca żyje, i jako ostatni stanie nad prochem.
A potem w skórę moją zostanę odziany i mając ciało, będę oglądał Boga.
Właśnie ja sam Go zobaczę, moje oczy będą Go widziały, a nie inne.

                                                                                 (Księga Hioba 17,11.13.15n; 19,25-27b)

 
Słowami sługi Twojego Hioba, którego wiara sięgała poza grób, a których nadzieję wypełnił krzyż i zmartwychwstanie Twojego Syna, a naszego Pana i Zbawiciela, wspominamy przed Tobą, Boże, lotników i żołnierzy Sił Powietrznych, którzy przed rokiem na tym miejscu stracili swoje ziemskie życie.

Dziękujemy za wszystko, czym ich ubogaciłeś i obdarowałeś w dniach ich doczesnego życia. W szczególności dziękujemy, Ojcze, za to, kim byli dla swoich bliskich, dla swoich żon i dzieci, rodziców i rodzeństwa. Dziękujemy za to, kim pozostali w sercach i pamięci kolegów, przełożonych oraz podwładnych - żołnierzy Sił Powietrznych.

Wspominamy ich w nadziei, jaką niesie krzyż i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Prosimy, daj im udział w zmartwychwstaniu i obudź ich do życia w wiecznym pokoju, radości i szczęściu. Spraw, aby ich oczy mogły oglądać Ciebie w wieczności!

 
Amen.