Życzenia Ewangelickiego Biskupa Wojskowego

z okazji ingresu ks. abp. Leszka Sławoja Głódzia

 

 

Ekscelencjo Księże Arcybiskupie, Metropolito Gdański!

 

W imieniu Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego, swoim własnym oraz obecnego tutaj pierwszego zwierzchnika odrodzonego duszpasterstwa wojskowego pragnę w dniu Twojego ingresu przekazać słowa ekumenicznej wdzięczności, braterskiej radości oraz z serca płynących życzeń.

 

Wdzięcznością obejmuję wszelkie wspólne momenty służby dla i wśród żołnierzy Wojska Polskiego w okresie, gdy byłeś Biskupem Polowym. Ekumeniczny klimat służby wojskowej oraz braterskie relacje między Twoim dużym i naszymi małymi duszpasterstwami wojskowymi nie spadły z nieba, nie były zastaną rzeczywistością, lecz krok po kroku rozwijały się w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych i w pierwszej połowie obecnego dziesięciolecia. Duża w tym była Twoja osobista zasługa, a ów klimat i relacje ekumeniczne noszą do dzisiaj znaczący ślad Twego na tym polu działania. Przez ostatnie trzy i pół roku z radością śledziliśmy owoce Twojej pasterskiej posługi i administracyjnych zdolności po prawej stronie Wisły, w Diecezji Warszawsko-Praskiej, ciesząc się szczególnie z ekumenicznych elementów Twojej biskupiej posługi, a było ich niemało. Za to wszystko składam Ci dzisiaj słowa szczerej wdzięczności.

 

Przed tygodniem brałem udział w ceremonii Twojego pożegnania z Diecezją Warszawsko-Praską, słuchając w skupieniu Twojej wzruszającej homilii, wsłuchując się w milczeniu w wiele z serca płynących podziękowań. Swoje podziękowanie i życzenia pozostawiłem na ten dzień Twojego ingresu do Katedry Oliwskiej, aby wobec księży Archidiecezji Gdańskiej oraz Twoich nowych diecezjan złożyć skromne słowo ekumenicznego, wojskowego i kapelańskiego świadectwa o Tobie, Arcybiskupie.

 

Owszem, Ksiądz Arcybiskup Sławoj Leszek potrafi rozkazywać i wydawać podwładnym polecenia z mocą wojskowego rozkazu. Jeśli to czyni, to jednak nie dlatego, ponieważ był, jest i pozostaje generałem dywizji Wojska Polskiego. Choć do jego stopnia wojskowego dodaje się dzisiaj – zupełnie nieadekwatnie – słowa: w stanie spoczynku, generał dywizji w stanie spoczynku, w rzeczywistości Ksiądz Arcybiskup jest osobą pełną ludzkiego dynamizmu i mocy ducha, które pragnie zaszczepiać i których oczekuje od innych ludzi wokół siebie. Ale jeśli ktoś chciałby postrzegać Księdza Arcybiskupa przede wszystkim jako człowieka wydającego rozkazy, ten się myli i go nie zna.

 

Owszem, Ksiądz Arcybiskup Sławoj Leszek jest duchownym i biskupem wymagającym. Wymaga wiele od siebie i od innych. Obdarzony przez Opatrzność wybitnymi i rzadkimi cechami przywódczymi, jest wizjonerem, który wytycza cele i drogi, które do nich prowadzą. Ale nie chce ku tym celem na tych drogach podążać sam, lecz ze wszystkimi, którzy oddani bywali w przeszłości i dzisiaj oddani zostają jego prowadzeniu, jego pasterzowaniu. Wymagający przełożeni uważani bywają czasem za przełożonych surowych. Ale jeśli ktoś chciałby postrzegać Księdza Arcybiskupa przede wszystkim jako zwierzchnika, na dodatek surowego, ten się myli i go nie zna.

 

Ekscelencjo, Księże Arcybiskupie!

 

Życzę Ci w dniu Twojego ingresu, abyś podczas posługi w Archidiecezji i Metropolii Gdańskiej jak najrzadziej musiał wydawać polecenia z mocą rozkazu i abyś jak najrzadziej był postrzegany jako przełożony surowy. A oddawanym dzisiaj Twojemu duchowemu prowadzeniu księżom i diecezjanom życzę, aby jak najczęściej, aby zawsze przeżywali, postrzegali i doświadczali prawdziwego oblicza swojego nowego Pasterza jako człowieka otwartego i radosnego ducha, pryncypialnego, ale rozumiejącego i współczującego, a przede wszystkim serdecznego i przyjaznego nie tylko dla bliskich, lecz także wobec tych, którzy nie wyznają, nie myślą i nie postrzegają rzeczywistości świata i Kościoła identycznie, jak Ty sam.

 

Niech Pan Kościoła, Jezus Chrystus, błogosławi Twojej posłudze w Archidiecezji i Metropolii Gdańskiej, abyś prowadził powierzany dzisiaj Tobie Lud Boży w miłości i w ekumenicznej otwartości.

 

Szczęść Boże!