EDW: 2007-06-14 Kazanie w ramach nabożeństwa w intencji Żandarmerii Wojskowej

Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
w każdym czasie wykonują sprawiedliwość!

Cieszę się, że zostało przyjęte nasze duszpasterskie zaproszenie, aby tegoroczne Święto Żandarmerii Wojskowej zagościło także w progach oddanej w ubiegłem roku do użytku siedziby Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego. Nabożeństwo Słowa Bożego z modlitwą w intencji żandarmów planowaliśmy pierwotnie w wigilię tegorocznego święta, w pewnym sensie jako preludium do jego obchodów. Bardziej pasującym terminem okazał się jednak dzień dzisiejszy, który możemy potraktować jako duchowe poprawiny po wczorajszym święcie.

Kiedy za wami są już przygotowania i wielki wysiłek organizacyjny, związany zarówno z powołaniem do życia Wielonarodowego Batalionu Policji Wojskowej NATO, jak i z samym wczorajszym świętem, połączonym z przysięgą wojskową młodych żandarmów, wszyscy jesteśmy bardziej wyciszeni i bardziej skłonni do refleksji. (…)

Jako podstawę refleksji biblijnej nabożeństwa w intencji naszych żandarmów wojskowych wybrałem werset psalmu 106., słowa przed chwilą przeczytane. Jednocześnie są one biblijnym mottem, myślą przewodnią naszego modlitewnego spotkania:
Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
w każdym czasie wykonują sprawiedliwość!

Nie jest oczywiście tak, aby każdy biblijny przekaz o tych, którzy strzegą prawa, automatycznie odnosił się do stróżów państwowych praw lub wojskowych procedur. Za rozważanymi słowami psalmisty stoi przede wszystkim jego głęboka wiara oraz przeświadczenie, że Bóg jest Bogiem prawa i Bogiem porządku, pragnącym sprawiedliwości między ludźmi.

To, że Bóg jest Bogiem prawa i porządku, odczytać można z całego Jego stworzenia. Istnieje ono miliony lat, a zachowanie nawet najmniejszej części stworzonego świata podlega określonym prawom, określonym regułom. Niekoniecznie wszystkie je znamy, niekoniecznie wszystkie je rozumiemy, ale odkąd człowiek zaczął naukowo poznawać i rozumieć otaczającą go rzeczywistość, zawsze dochodził do przekonania, że to, co istnieje i to, co się dzieje, podlega określonym prawom, określonym prawidłowościom. Świat Boży nie jest chaosem. Można się w nim doszukiwać i znajdować porządek, któremu podlega. Można ten porządek opisywać i zgłębiać, bo jest on częścią wszystkiego, co istnienie. Porządek wpisany jest w samo istnienie stworzenia.

Także świat istot żywych na ziemi podlega prawidłom i zasadom, które regulują wszelkie życie. Co prawda powszechne wśród istot żywych zabijanie i żywienie się przez jedne gatunki innymi Biblia postrzega jako cechę kondycji upadłego i jeszcze niezbawionego świata, ale także przy tym zastrzeżeniu do przyrody należy pewna harmonia, pewna równowaga, która słusznie pozwala nam zachwycać się pięknem ziemi i cieszyć się życiem, które ją wypełnia.

Bóg jest Bogiem prawa i porządku. W Biblii, w tej księdze świadectwa Bożego objawienia, człowiekowi – koronie stworzenia – Stwórca postawił szczególnie wysokie wymagania. Przykazania Boże, dane całej ludzkości za pośrednictwem Izraela, a przez Jezusa Chrystusa potwierdzone, oczyszczone z fałszywych interpretacji i wyjaśnione w sensie Bożego zamysłu i intencji, stały się duchowym prawem całego chrześcijaństwa, a w jego nauczaniu i misji - uniwersalnym duchowym prawem całej ludzkości. Przykazania Boże są podstawą etyki i moralności, które głosi chrześcijaństwo, a które nawet w zeświecczonej części społeczeństw Europy i świata, przynajmniej w zakresie międzyludzkich relacji, odgrywają w praktyce znaczącą rolę.

Bóg jest Bogiem prawa i porządku. Ale jednocześnie w Chrystusie powołał nas do prawdziwej duchowej wolności, do wolności dzieci Bożych. Czy nie ma w tym sprzeczności? Owszem, można o tę sprzeczność Boga podejrzewać, lecz tylko wtedy, gdy z wolności czyni się dowolność, gdy z wolności do życia z Bogiem czyni się wolność od liczenia się z Jego obecnością i wolą.

Ale niezrozumienie powstaje również wtedy – i to nierzadko wśród samych chrześcijan – gdy Boże prawa i porządki dla naszego życia postrzegane są głównie jako jarzmo i ciężar, jako pęta i więzy dla prawdziwej wolności. Kto jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem. Jest wolnym człowiekiem. Wolnym i odpowiedzialnym przed Bogiem. Prawa i przykazania Boże nie duszą i nie tłamszą naszej duchowej wolności. One jedynie wyznaczają jej obszar oraz zewnętrzne granice.

Kto na przykład dysponuje własnością społeczną lub zarządza cudzą prywatną własnością, może i powinien czynić to w sposób odpowiedzialny i sprawiedliwy. Ale nie musi przy tym budzić się i zasypiać w strachu o możliwość złamania przykazania: Nie kradnij! Nie po to też Bóg większość z nas powołuje do życia w małżeństwie, aby każdy dzień małżeńskiego stażu przeżywany był w stresie ze względu na możliwość złamania wierności małżeńskiej, a tym samym innego Bożego przykazania. Bóg powołał nas do wolnego, odpowiedzialnego, radosnego i sprawiedliwego życia, którego granic strzegą Jego przykazania. Zarówno wtedy, gdy ich terścią są zakazy, jak i wtedy, gdy są one sformułowane pozytywnie, wskazują nam one na obszar i na granice duchowej wolności. Taki jest ich sens i wielkie dla nas znaczenie. W Chrystusowej wolności nie musisz rozpoczynać dnia z przytłaczającą myślą, ile to etycznych lub nieetycznych decyzji będziesz musiał dzisiaj podjąć. Dlatego też nie mówi psalmista: Przeklęci, którzy codziennie muszą się trudzić strzeżeniem prawa i mozolą się wykonywaniem uczynków sprawiedliwości, lecz wręcz odwrotnie, radośnie wyznaje:
Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
w każdym czasie wykonują sprawiedliwość!

Wszyscy wezwani jesteśmy w Chrystusie, aby z radością, odpowiedzialnością, miłością i sprawiedliwie wobec innych ludzi wieść nasze życie osobiste, rodzinne, społeczne i zawodowe w tym szerokim obszarze duchowej wolności, do której Chrystus wyzwala i powołuje, a na granicach której Bóg postawił swoje przykazania.

Co dotąd powiedziałem, dotyczy nas wszystkich. Wszystkich, którzy powołani są, aby swym życiem odpowiadać na Ewangelię wolności w Jezusie Chrystusie. Ale teraz jest miejsce również na to, aby podkreślić w szczególności, że i wy, w waszej wojskowej profesji, jako żandarmi wojskowi, także macie do czynienia z prawem i tego prawa w określony sposób strzeżecie. Chodzi przy tym nie o przykazania Boże, lecz o prawo państwowe oraz o zasady i reguły wojskowego życia, na straży których stoicie w naszym środowisku. Wykonując swe obowiązki sprawiedliwie, przyczyniacie się do zachowania porządku, który ostatecznie służy wszystkim członkom naszej wojskowej społeczności.

Jesteście też obecni od wielu już lat w wojskowych misjach zagranicznych. W szczególności tam, gdzie prawa ludzi zostały naruszone, są kruche, wymagają ochrony i obrony. Tam, gdzie niesprawiedliwość doprowadziła wcześniej do wzajemnej nieufności, nieufność do nienawiści, nienawiść do przemocy, a przemoc do zbrodni. Pomagacie dotkniętym tym nieszczęściem ludziom powrócić do życia opartego o sprawiedliwość wobec bliźniego.

W obu tych obszarach waszego zawodowego działania postawione zostają przed wami, żandarmami wojskowymi naszego wojska i państwa, szczególnie wysokie wymagania moralne. Od stróża prawa oczekuje się, aby sam był wzorem jego przestrzegania. Od tego, który przywraca sprawiedliwość między skłóconymi, oczekuje się, aby sam był wzorem sprawiedliwego postępowania.

Dlatego składając wam z okazji wczorajszego Święta Żandarmerii Wojskowej najlepsze duszpasterskie życzenia również to życzenie załączam, aby także w zawodowym wymiarze waszego życia i służby spełniały się nad wami te słowa psalmisty:
Błogosławieni, którzy strzegą prawa,
w każdym czasie wykonują sprawiedliwość!