Trzciny nadłamanej nie dołamie, ani knota gasnącego nie dogasi” (Iz 42,3)

I Kor 3,9-15

 
9. Albowiem współpracownikami Bożymi jesteśmy; wy rolą Bożą, budowlą Bożą jesteście. 10. Według łaski Bożej, która mi jest dana, jako mądry budowniczy założyłem fundament, a inny na nim buduje. Każdy zaś niechaj baczy, jak na nim buduje. 11. Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus. 12. A czy ktoś na tym fundamencie wznosi budowę ze złota, srebra, drogich kamieni, z drzewa, siana, słomy, 13. to wyjdzie na jaw w jego dziele; dzień sądny bowiem to pokaże, gdyż w ogniu się objawi, a jakie jest dzieło każdego, wypróbuje ogień. 14. Jeśli czyjeś dzieło, zbudowane na tym fundamencie, się ostoi, ten zapłatę odbierze; 15. jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten szkodę poniesie, lecz on sam zbawiony będzie, tak jednak, jak przez ogień.

Wstęp

 
Panowie Generałowie!
Panie i Panowie Oficerowie, Podoficerowie, Żołnierze!
Goście oraz Parafianie bydgoskiej parafii ewangelickiej!

 
Wojsko ma bogate tradycje, jeśli chodzi o możliwości i sposoby obchodzenia swoich świąt. Należą do nich uroczyste zbiórki, defilady, wyróżnienia i odznaczenia przyznawane oficjalnie i publicznie wobec przełożonych oraz kolegów, składanie hołdu poległym poprzednikom, pielęgnowanie pamięci o tych, którzy w służbie, w czasie wojny lub pokoju, oddali swoje życie. Od kilkunastu lat, wraz z powrotem do wojska duszpasterstw wojskowych, do tych form świętowania należą również wojskowe nabożeństwa.

 
Z radością dzielę dzisiaj wraz z kapelanami Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego wasze święto, drodzy żołnierze: kolejną rocznicę powołania do istnienia Pomorskiego Okręgu Wojskowego i zbliżające się Święto Wojska Polskiego. Z wdzięcznością i szacunkiem chylę dzisiaj jako biskup wojskowy głowę przed tymi, których powołaniem i celem działania jest budowanie pokoju i bezpieczeństwa narodu.

 
1.

Ludzką aktywność prawie we wszystkich jej przejawach można porównać z budowaniem i nazwać budowaniem. Jako żołnierze jesteście budowniczymi struktur bezpieczeństwa, sami jesteście taką strukturą, taką budowlą pokoju dla narodu.

 
Zbliżające się Święto Wojska Polskiego także nawiązuje do czasu budowania; do czasu budowania zrębów odzyskanej niepodległości, której trzeba było prawie natychmiast bronić przed sąsiednim, radzieckim agresorem. Było to budowanie przez walkę. Budowanie przez walkę 20 lat pokoju okresu międzywojennego. A jednocześnie ta wspólna walka stała się przyśpieszonym budowaniem jedności narodu, podzielonego pomiędzy zaborców przez 123 lata.

Budowaniem można także nazwać i do budowania przyrównać nasze życie osobiste, nasze życie duchowe, nasze życie małżeńskie i rodzinne. Również to, co tworzymy w miejscu służby wojskowej, jest budowaniem; budowaniem struktur pokoju i bezpieczeństwa, ale także codziennym budowaniem relacji międzyludzkich, które nas łączą we wspólnej służbie.

 
Chcę przez to powiedzieć, że przykład budowania i budowli, do którego apostoł Paweł odwołał się w przeczytanych przed chwilą słowach jego I Listu do Koryntian, jest bliski i trafny w wielu wymiarach naszej ludzkiej aktywności. Życie jest budowaniem, a w efekcie życie jest budowlą.

2.

 
Pozostańmy więc przez chwilę przy tym porównaniu, aby przyjąć to, co apostoł Paweł chce nam przez nie powiedzieć. A jego przesłanie jest jasne i proste, każdego z nas dotyczy i do każdego z nas jest dzisiaj skierowane: Czy jesteś wojskowym czy cywilem, świeckim czy duchownym, generałem czy szeregowym, Bóg Ojciec chce, aby Jezus Chrystus był fundamentem twojego życia. Bo nikt nie może sobie dla swojego życia znaleźć lepszego fundamentu niż ten, który sam Bóg Ojciec dla niego wybrał i przeznaczył. A tym dla każdego człowieka na świecie z woli Boga jest Jego Syn, Jezus Chrystus. Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus.

 
Jeśli jesteś wierzącym chrześcijaninem, jest to dla ciebie prawdą objawioną, źródłem radości, pociechy i życiowej mocy. Jeśli nie jesteś chrześcijaninem, wiedz, że my chrześcijanie, takiej wiary i takiej pewności z całego serca ci życzymy. Bo nie ma w życiowym budowaniu nic ważniejszego, niż budować na właściwym fundamencie, a nie obok.

 
W budownictwie nikogo nie trzeba przekonywać, jak ważny jest właściwy fundament i jego właściwe posadowienie dla stabilności i trwałości całej budowli, która na niej stoi lub stanie. Właściwy fundament życia jest jeszcze ważniejszą sprawą. Z rozwalającego się domu można się wyprowadzić. Od rozwalającego się życia nikt nie ucieknie. Dlatego Bóg wzywa każdego człowieka i życzy każdemu człowiekowi, aby dla swojego życia wybrał ten właściwy fundament, który sam Bóg Ojciec ludzkiemu życiu wyznaczył: wiarę w Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Ze względu na ten życiowy fundament jesteśmy według słów apostoła Pawła Bożą budowlą. Fundament o tym decyduje, Jezus Chrystus, głoszony przez współpracowników Bożych: apostołów, ewangelistów, a za nimi przez Kościół aż po dzień dzisiejszy.

 
3.

 
Apostoł Paweł każdej i każdemu z nas stawia dzisiaj pytanie: Jak budujesz na fundamencie, który został dany twemu życiu przez Boga Ojca w Jezusie Chrystusie?

Czy w budowaniu przez lata twojego małżeństwa liczyłeś się i liczysz się z przykazaniami Chrystusa? Czy postępujesz zgodnie z głoszoną przez Niego etyką małżeńską? A czy twoje życie rodzinne było budowane na wierze w Chrystusa? Czy jesteś, czy byłeś Jego kapłanem i świadkiem dla twoich dzieci? Czy w końcu twoje żołnierskie życie, twoja wojskowa profesja w jej etycznym wymiarze odpowiadają temu, co głosił, czego nauczał i czego oczekuje od swoich wyznawców Jezus Chrystus?

 
A wspólną podstawą, wspólnym mianownikiem tego naszego różnorodnego życiowego budowania w różnych życia obszarach jest jego duchowy wymiar. W tym wymiarze mają początek wszystkie dobrze położone i dobrze ze sobą spojone warstwy budowania w innych wymiarach: małżeńskim, rodzinnym, zawodowym. I tego chce Bóg dla każdego z nas. Ale też w tym wymiarze duchowym naszego życiowego budowania mają swe źródło wszelkie – mówiąc językiem budowlanych - fuszerki, niedoróbki, budowlane partactwo życiowe, a nawet budowlane życiowe katastrofy.

 
4.

 
Niezależnie od tego, że całe życie profitujemy z naszych właściwych wyborów i płacimy za nasze złe wybory, apostoł Paweł przypomina nam, że przyjdzie czas ostatecznej oceny naszego życiowego budowania.

Jako wojskowi znamy doskonale ten mechanizm: Jest czas wysiłku, ćwiczeń, wykonywania postawionych zadań. A po nim przychodzi czas nagród, odznaczeń, awansów – takimi wypełnione bywają wojskowe dni świąteczne. Ale jest też czas opiniowania, czas odrzucania kandydatur na awanse, czas egzaminów ze sprawności fizycznej. Czas oceniania nie zawsze jest dla wszystkich przyjemny i nie dla wszystkich kończy się radośnie.

Podobnie jest w życiu duchowym, w tym budowaniu na fundamencie wiary w Jezusa Chrystusa. I tu przyjdzie czas oceny, zwany w języku wiary Dniem Ostatecznym. Ogień Bożej prawdy i Bożych oczekiwań wobec człowieka wypróbuje dzieło życia każdego.

Ale i w tym aspekcie apostoł nie przestaje być głosicielem Ewangelii, to jest radosnej nowiny. Może liche i nietrwałe będzie w oczach Bożych to, co uda ci się zbudować. Ale jeśli budowałeś na fundamencie wiary w Chrystusa, nawet jeśli dzieło twego życia w sądzie Bożym spłonie, ty sam zostaniesz zbawiony. Bo nie na podstawie własnego życia, nie na podstawie własnych uczynków, nie na podstawie własnych dokonań człowieka Bóg zbawia, lecz ze względu na swego Syna, Jezusa Chrystusa, który za nasze zbawienie oddał swoje życie. Dlatego kto na tym fundamencie nawet licho budował, będzie zbawiony.

 
5.

 
Ta perspektywa nie jest jednak zachętą do byle jakiego budowania życia duchowego, osobistego, małżeńskiego, rodzinnego lub zawodowego. Ona pozostaje ostateczną pociechą zarówno dla zdolnych i pilnych, jak i dla niezdolnych i leniwych budowniczych życiowych.

 
Jeśli jednak dane ci zostały takie lub inne talenty, buduj z ich pomocą na pożytek twój i twoich bliskich, buduj też dobre i trwałe rzeczy w miejscu twojej służby, w przestrzeni wojska, w przestrzeni starań o pokój i bezpieczeństwo dla narodu, bo i to twoje dzieło wypróbuje ogień Bożego sprawiedliwego sądu.

 
Niech życie i służba dowództwa, kadry i żołnierzy Pomorskiego Okręgu Wojskowego będzie dobrym budowaniem na fundamencie wiary w każdym wymiarze waszego życia. Niech wasz trud służy jak najlepiej doczesnemu pokojowi Polski i Polaków, a wszelkie wasze działania niech będą spójne z wiarą chrześcijańską i z etyką życia codziennego oraz zawodowego, która z niej wynika.

 
Bo choć w różnych miejscach przychodzi nam życie budować, różnymi obowiązkami i działaniami jest ono wypełnione, sprowadza się ono do jednego mianownika i ostatecznie odnosi się do jednej podstawy:

 
Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus.

Amen.

 

 

Relacja