We wspomnienie powstańców i ofiar Powstania w Getcie Warszawskim włącza się społeczność Kościołów ewangelickich w modlitwie Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego.

 

„Wzywam PANA godnego chwały i jestem wolny od moich wrogów.

Ogarnęły mnie fale śmierci, zalały mnie trwogą potoki zagłady.

Oplątały mnie więzy Szeolu, skrępowały mnie pęta śmierci.

W moim nieszczęściu wzywałem PANA, do mego Boga wołałem o pomoc.

Wysłuchał mego głosu ze swojej świątyni, krzyk mój dotarł do Jego uszu.”

                                                                                                             (Ps 18, 4-7)

 

Boże Abrahama i Izaaka, Boże Izraela!

Stwórco świata i człowieka!

 

Wspominamy dzisiaj przed Tobą mieszkańców i powstańców Getta Warszawskiego, a z nimi wszystkich żydowskich obywateli naszej Ojczyzny, którzy w tamtych strasznych latach stracili swoje życie. Oni już wtedy odnieśli zwycięstwo nad tymi, którzy odmówili im człowieczeństwa. Oni już wtedy, chociaż poprzez cierpienia, walkę i śmierć, odnieśli zwycięstwo nad niepamięcią, jaka miała zapanować nad tragedią ich losu. Dziękujemy Boże za nich i za zachowanie pamięci o nich wśród nas.

 

Z ich bliskimi, z całym narodem żydowskim, łączymy się przed Tobą, Panem życia i śmierci, Panem wieczności, prosząc o zmartwychwstanie do życia wiecznego dla tych, którym podczas powstania w getcie i wszędzie, gdzie dosięgła ich ręka prześladowcy, odebrano prawo do życia ziemskiego.

 

Za psalmistą wyznajemy:

„Bo nie opuścisz mej duszy w Szeolu I nie skażesz wiernego na zagładę.

Pokażesz mi drogę życia, pełnię radości przed Twoim obliczem,

wieczne rozkosze po Twojej prawicy.”

                                                                                                              (Ps 16, 10n)

Amen.